ÇOCUĞUM

El bebek gül bebek büyüttüm seni
iyi olan seyleri öğretmeye çalıştım
İnsanları sordun durmadan bana
Bazen
Büyüyünce öğrenirsin dedim
Bazen de yalan söylemeye çalıştım
Yaşlı gözlerim daldı uzaklara
Kendi çocukluk yıllarımı düşündüm

O zamanlar
İnsanlar birbirini sever sayardı
Derin dostluklar
Karşılıksız yardımlar
mertlik
Delikanlılık vardı

Ben bunları anlatınca
Gözlerime baktın durdun
Ve
Şimdi nasıl ki baba diye sordun
Sana anlatamazdım çocuğum
Hırsızların geceleri hamam böcekleri gibi
Sokaklarda çoğalıp koşuştuğunu
Hayalicilerin Vurguncuların,tokatcıların
Devlet mallarına
Leş kargaları gibi üşüştüğünü
Katiller sapıklar sokaklarda kol gezerken
Namuslu insanların nasıl sindiğini
Hamle yapan kahbelik ve kalleşlik yüzünden
Dürüstlüğün tahtan çoktan indiğini
Sana anlatamazdım
Enfalsyonu anlatmaya çalışsam
Bol sıfırlı sayılar sığmaz kafana
Sana
Gelecek hiç de güzel şeyler vaadetmiyor
Ne söylesem boş
Sen yine de büyüme çocuğum
Hep böyle kal
Çocukluk çok hoş...