KOCA ÇINAR

Bir çınar vardı.
Dallarına hayat veren,
Sevenlerini mutlu eden
Bir kurt düştü gövdesine
İçin, için kuruttu onu.
Hastalığını bilmedi.
Dalları koptu, yaprakları soldu
Kimseler anlamadı derdini
Kuşlar ağzıyla su taşıdı
Oluklarında canlı beslerdi
Koca çınar ağacı
Şimdi yok oldu
Kestiler dallarını,
Kopardılar gövdesini
Ayırdılar sevenlerinden
Götürdüler bilinmeyen yere
Şimdi ağıtlar yakılır
O güzelim koca çınara
Ben de gölgesinde otururdum.
Şiirler yazar, dans ederdim
Dertlerimi anlatırdım,
Salıncaklar kurardım dallarında
Yok, ettiler ağacımı
Aldılar benim sevdiğimi
O kader denilen kader.